ABSTRAKT
Celem rozdziału jest zaakcentowanie roli skutecznych praktyk komunikacyjnych bhp w procesie kształtowania i utrzymywania wysokiej kultury bezpieczeństwa pracy. Rozważania teoretyczne zostały poparte syntetycznym przeglądem badań, a w sposób szczegółowy opisano studium przypadku firmy korporacyjnej z województwa wielkopolskiego. W badaniu zastosowano autorski kwestionariusz do Oceny Wydolności Komunikacyjnej w obszarze bhp (OWK-bhp). Wyniki badania wyraźnie wskazują na deficyty w komunikacji pionowej - pomiędzy pracownikami i przełożonymi. Na podstawie opinii respondentów wnioskować można, iż główne problemy związane są z brakiem swobody w codziennej komunikacji pomiędzy pracownikami i kierownictwem oraz z niskim poziomem wzajemnego zrozumienia. Badanie pokazało, iż udział kadry kierowniczej w doskonaleniu komunikacji interpersonalnej i grupowej w przedsiębiorstwie może wpłynąć pozytywnie na zaangażowanie i aktywność pracowników w obszarze prewencji zagrożeń zawodowych. Jednak wyłącznie pozytywna, nacechowana zrozumieniem postawa bezpośrednich przełożonych może zaktywizować pracowników do działań na rzecz poprawy bezpieczeństwa pracy, przyczyniając się tym samym do budowania kultury zaufania. Uzyskane wyniki potwierdziły wcześniej postawioną tezę, iż w kontekście zapewniania szeroko rozumianego bezpieczeństwa i zdrowia w pracy, sprawność komunikowania się będzie należała do procesów organizacyjnych o szczególnym charakterze.
SŁOWA KLUCZOWE:
komunikacja interpersonalna, relacje interpersonalne, bezpieczeństwo pracy, kultura bezpieczeństwa.
|
